Μια Εισαγωγή στη Γραμμική Άλγεβρα για τις Θετικές Επιστήμες

Λύσεις και Υποδείξεις Επιλεγμένων Ασκήσεων

1.1

  1. 1

    i)
    [111012-102300].

  2. 2

    ii)
    x3=0x2+x4+3x5=23x2=1.

    Λύνοντας ως προς x2 και στη συνέχεια ως προς x4, βρίσκουμε ότι η γενική λύση του συστήματος είναι η 5άδα (x1,1/3,0,5/3-x5,x5) όπου s,t. Επομένως το σύνολο των λύσεων είναι

    {(s,13,0,53-t,t):s,t}.
  3. 3

    To σύνολο των λύσεων είναι ολόκληρος o 4.

1.2

  1. 1

    Υπάρχουν ακριβώς δύο τέτοιοι πίνακες.

  2. 2
    [0000],[1001],[1a00], όπου a.
  3. 3
    [000000],[100010],[100a00], όπου a.
  4. 4

    rankA2=2 αφού η ελαττωμένη κλιμακωτή μορφή γραμμών του A2 είναι o πίνακας [120-500120000].

1.3

  1. 1

    H ελαττωμένη κλιμακωτή μορφή γραμμών του επαυξημένου πίνακα των τεσσάρων συστημάτων είναι o πίνακας

    [1030002a-b01-2011b-a0000-30c-a-b].

    Επομένως, το σύνολο λύσεων του πρώτου συστήματος είναι το {(-3t,2t,t):t}, το δεύτερο σύστημα δεν είναι συμβατό, το σύνολο λύσεων του τρίτου συστήματος είναι το {(-3t,2t+1,t):t}. Για να είναι το τέταρτο σύστημα συμβατό πρέπει c-a-b=0.

  2. 2

    Οι ελεύθερες μεταβλητές είναι oi x3, x4. To σύνολο λύσεων του συστήματος είναι το

    {(1-15t-s,25t+s,t,s,1):t,s}={(1,0,0,0,1)+t(-15,25,1,0,0)+s(-1,1,0,1,0):t,s}.
  3. 3

    a=-2.

  4. 5

    To σύνολο λύσεων του ομογενούς συστήματος είναι το {t(1,1,1,2)+s(0,1,2,1):t,s}.

1.4

  1. 1

    Απαλείφοντας το t βρίσκουμε ότι y-2x-2=0

  2. 2

    H ελαττωμένη κλιμακωτή μορφή του αντίστοιχου συστήματος είναι

    [10132301-23-13].

    Άρα το επίπεδο περιγράφεται ως το σύνολο

    {(23,-13,0)+t(-13,23,1):t}.
  3. 3

    3y-2z=0

  4. 4

    Όλα τα επίπεδα της μορφής ax+by+az=0 περνούν από τα τρία αυτά σημεία, για a,b που δεν είναι ταυτόχρονα μηδέν. Γεωμετρικά, αυτό συμβαίνει γιατί τα τρία σημεία ανήκουν στην ίδια ευθεία. H εξίσωση της ευθείας είναι {t(1,0,1):t}.

1.5

  1. 1

    H καμπύλη y=-3-2x+x2 διέρχεται από τα δοθέντα σημεία.

  2. 2

    H καμπύλη y=2-x2+x3 διέρχεται από τα δοθέντα σημεία.

  3. 3

    H καμπύλη y=2+2ax-(1+a)x2+(1-2a)x3+ax4 διέρχεται από τα δοθέντα σημεία. Είναι τετάρτου βαθμού, για κάθε a0.

2.1

  1. 1

    1. (a)

      [9202428]

    2. (b)

      [3104]

  2. 2

    A3=[0a(a2+b2-c2)b(a2+b2-c2)a(a2+b2+c2)0-c(a2+b2+c2)b(a2+b2+c2)c(a2+b2+c2)  0]

  3. 3
    1. (a)

      [a00d]

    2. (b)

      [a00d]

    3. (c)

      [ab0a]

  4. 4

    Παρατηρούμε ότι

    A=A+AT2+A-AT2.

    O A+AT είναι συμμετρικός πίνακας ενώ ο A-AT είναι αντισυμμετρικός πίνακας.

  5. 5

    Για n=1, η πρόταση ισχύει. Έστω ότι ισχύει για n=k. Θα αποδείξουμε ότι ισχύει για n=k+1. Αφού A1Ak+1=(A1Ak)Ak+1, από την υπόθεση της μαθηματικής επαγωγής A1Ak είναι κάτω τριγωνικός. Αρκεί, λοιπόν, να αποδείξουμε ότι το γινόμενο δύο κάτω τριγωνικών πινάκων είναι κάτω τριγωνικός. Έστω A, B δύο κάτω τριγωνικοί πίνακες, AB=(cij). Τότε cij=ai1b1j++aimbmj. Θα αποδείξουμε ότι τα στοιχεία επάνω από την κύρια διαγώνιο του AB είναι ίσα με μηδέν. Έστω ότι j>i. Αν ki, τότε k<j και bkj=0, άρα aikbkj=0. Αν k>i, τότε aik=0 και aikbkj=0. Επομένως cij=0 είναι μηδέν, για j>i και AB είναι κάτω τριγωνικός.

2.2

  1. 1

    (Ei+aj)-1=Ei-aj(Eij)-1=Eij(Ebi)-1=Ebi.

  2. 2
    A-1=12[3-1-42],B-1=13[333-1-12-5-24],C-1=16[12-6-3-221-422].
  3. 3
    X1=A-1[10]=(3/2-2).
  4. 4

    A2+2A=I+nA(A+2In)=(A+2In)A=InA-1=A+2In. Ομοίως B-1=-1/3(2B2+4B-2In)

2.3

  1. 1

    a1=-2, a2=3+3i. Για την ορίζουσα a3 να χρησιμοποιήσετε πράξεις γραμμών για να φέρετε τον πίνακα σε άνω τριγωνική μορφή: a3=90. Για την a4 να χρησιμοποιήσετε την ανάπτυξη της ορίσουσας ως προς την τέταρτη γραμμή: a4=-72.

  2. 2

    Για την ορίζουσα b1 παρατηρείστε ότι o πίνακας είναι μπλοκ 3×3 πινάκων: b1=6. Για την ορίζουσα b2 παρατηρείστε ότι an αντιμεταθέσετε δύο στήλες, o πίνακας γίνεται μπλοκ πινάκων: b2=2.

  3. 3

    Να χρησιμοποιήσετε επαγωγή ως προς n.

  4. 4

    Αφού A είναι 5×5, έπεται ότι det(2A)=25detA. Επομένως det2A=32i. Επίσης, αφού detadj(A)detA=(detA)5 βρίσκουμε ότι det(adj(A))=1.

  5. 5

    A=-ATdetA=(-1)ndetAdetA=0

  6. 6

    Αν ai=aj για ij, τότε η ορίζουσα είναι μηδέν. Διαφορετικά, να χρησιμοποιήσετε επαγωγή ως προς n. Για το επαγωγικό βήμα (n=k+1), να χρησιμοποιήσετε πράξεις γραμμών για να μηδενίσετε τα στοιχεία της πρώτης στήλης στις γραμμές 2,,k+1, στη συνέχεια να αναπτύξετε κατά τα στοιχεία της πρώτης στήλης και κατόπιν να διαιρέσετε την i γραμμή me ai-a1, για i=2,,k+1.

  7. 7

    ;i x1=2/7, x2=37/7, x3=18/7.

2.4

  1. 2

    Οι λύσεις του συστήματος ATX=𝟎 δίνουν το σύνολο

    {t(1,-1,1,0,0,0)+s(-1,0,0,-1,1,0)+r(0,1,0,1,0,1):t,s,r}.

    Για παράδειγμα, (1,-1,1,0,0,0) δηλώνει την κυκλική διαδρομή που χρησιμοποιεί τις ακμές 1,3 κατά την φορά τους και την ακμή 2 με αντίθετη φορά.

  2. 3

    Εφαρμόστε τον κανόνα του Cramer, χρησιμοποιώντας την τιμή της ορίζουσας του Vanermonde.

  3. 4

    O n×(n+1) πίνακας A των συντελεστών του συστήματος που πρέπει να επιλυθεί για να βρεθούν οι συντελεστές a0,,an της καμπύλης y=a0+a1x++anxn, περιέχει ως υποπίνακα τον πίνακα του Vanermonde. Αφού rankA=n, έπεται ότι το σύστημα είναι συμβατό και έχει μία ελεύθερη μεταβλητή. Άρα έχει άπειρες λύσεις.

  4. 5

    Y=[1/332/3]T, X=[-166/2157/212/21]T.

  5. 6

    Θα πρέπει να είναι πολλαπλάσιο του πίνακα [313236]T.


3.1

  1. 1

    H L δίνεται από την εξίσωση y=2 και δεν είναι υποχώρος του 2. H L δίνεται από την εξίσωση y-2x=0 και είναι υποχώρος του 2.

  2. 2

    Τα σημεία (0,0,0) (k=t=0), (1,0,1) (k=0,t=1) και (1,1,1) (k=1,t=0) ανήκουν στο E1. Λύνουμε το σύστημα -d=0,a+b+c-d=0,a+c-d=0. To E1 περιγράφεται από την εξίσωση z-x=0 και είναι υποχώρος του 3. To E2 δεν είναι υποχώρος του 3. Παρατηρείστε ότι E3=E1.

  3. 3

    2

  4. 4

    Μετακινούμε το παραλληλόγραμμα οριζόντια και κάθετα κατά 1 μονάδα. To εμβαδόν του παραλληλογράμμου (0,0), (1,2), (0,4), (1,6) υπολογίζεται από την Πρόταση 3.1.2.

  5. 5

    6.

3.2

  1. 1

    (0,0)L.

  2. 2

    Έστω a, bU. Τότε a=(a1,a1,a3,,an) και ομοίως για το b. Αν k,lk τότε ka+lb=(ka1+lb1,ka1+lb1,Ka3+lb3,,kan+lbn)U. Ένα παράγον σύνολο για το U όταν n=4 είναι το {(1,1,0,0),(0,0,1,0),(0,0,0,1)}.

  3. 3

    Ένα παράγον σύνολο για το L είναι το {(1,-1,,0),(0,0,1)}.

  4. 4

    Ένα παράγον σύνολο για το U είναι το {(1,1,1)}. Ένα παράγον σύνολο για το V είναι το {(0,1,0),(0,0,1)}. UV={(0,0,0)}.

  5. 5

    Όπως στο Παράδειγμα 3.2.4.7. Βρίσκουμε ότι 2z+y-2x=0

  6. 6

    S(X)=S(Y)=2.

  7. 7

    Εφαρμόζουμε την Πρόταση 3.2.9. To διάνυσμα (1,2,3) ανήκει στον χώρο γραμμών και στηλών του A.

3.3

  1. 1

    2u1-u4=𝟎.

  2. 2

    v1-v2-v3=𝟎. Μία βάση για το χώρο S({v1,v2,v3}) είναι το σύνολο {v1,v2}.

  3. 3
    1. (a)

      {(1,-2)}.

    2. (b)

      {(1,0,-13),(0,1,-13)}.

    3. (c)

      To παράγον σύνολο αποτελείται από γραμμικά ανεξάρτητα διανύσματα και είναι βάση για το U3.

3.4

  1. 1

    Να χρησιμοποιήσετε το Θεώρημα 3.4.5 για να αποδείξετε ότι dim(UW)1.

  2. 2

    Έστω A o πίνακας με στήλες να αντιστοιχούν στα διανύσματα που παράγουν τον U και W. Τότε

    A=[110020010020201200100101][10000001002000100-2000101].

    Επομένως U+W=4 (διαλέξτε την αγαπημένη sac βάση για το 4). Από τις σχέσεις Σ5=2Σ2 και Σ6=-2Σ3+Σ4 και επομένως Σ2=1/5Σ5, ενώ Σ3=1/2(Σ4-Σ6). Συνεπώς, UW=S({(1,1,0,0),(1,1,0,0)}).

  3. 3
    1. (a)

      CB(e1)=[10],CB(e2)=[01]

    2. (b)

      CB(e1)=[01],CB(e2)=[10]

    3. (c)

      CB(e1)=[12],CB(e2)=[012]

  4. 4

    CD(w1)=[610]

  5. 5
    1. (a)

      v=e1+e2+2e3=(1,1,2)

    2. (b)

      v=e1+3e2+e3=(1,3,1)

  6. 6

    Αφού

    [102201251022][102201250000],

    έπεται ότι

    CD(w1)=[22],CD(w2)=[25].
  7. 7

    H ελαττωμένη κλιμακωτή μορφή γραμμών του A είναι

    [1110100011].

    Επομένως το σύνολο {(1,1,1,0,1),(0,0,0,1,1)} είναι βάση για τον Γ(A). To σύνολο {(1,2),(2,5)} είναι βάση για τον Σ(A) . Αφού το σύνολο των λύσεων του ομογενούς συστήματος AX=𝟎 είναι το

    {t(-1,1,0,0,0)+s(-1,0,1,0,0)+f(-1,0,0,-1,1):s,t,fk},

    έπεται ότι

    {(-1,1,0,0,0),(-1,0,1,0,0),(-1,0,0,-1,1)}

    είναι βάση για τον null(A). Παρατηρούμε ότι -Σ1+Σ2=0, -Σ1+Σ3=0, Σ1+Σ4-Σ6=0.

  8. 8

    Αν BX=0, τότε (AB)X=0. Επομένως null(B)null(AB) και συνεπώς dimknull(B)dimknull(AB).

  9. 9

    Σύμφωνα με την Άσκηση 8 και το Θεώρημα 3.4.3, προκύπτει ότι rank(AB)rank(B). Επομένως, για τον πίνακα BTAT, ισχύει ότι rank(BTAT)rank(AT). Να χρησιμοποιήσετε τώρα την Πρόταση 3.4.1 για να προκύψει το ζητούμενο.

3.5

  1. 1

    To σύνολο των πολυωνύμων με συντελεστές από το που έχουν βαθμό 6 δεν είναι υποχώρος του [x], αφού για παράδειγμα x6+(-1)(x6-2x)=2x που έχει βαθμό 1. Μία βάση για τον υποχώρο των πολυωνύμων με συντελεστές από το που έχουν βαθμό m είναι το σύνολο {1,x,,xm}

  2. 2

    Αν Eij είναι o πίνακας με 1 στη θέση ij και μηδέν στις άλλες θέσεις, τότε παρατηρείστε ότι {E11,E12,,Enm} είναι βάση για τον n×m(k).

  3. 3

    Μία βάση για τον υποχώρο των διαγωνίων n×n πινάκων στον n×m(k) είναι το σύνολο {E11,E22,,Enn} με τον συμβολισμό της προηγούμενης άσκησης.

4.1

  1. 2

    f(x,y)=(x+2y,3x+4y).

  2. 3

    f(x1,x2,x3,x4)=(x1+3x2+5x3+6x4,3x1+x2-x4),
    g(x1,x2)=(x1+3x2,3x1+x2,5x1,6x1-x2)

  3. 4

    A=[111011102013]

  4. 5

    f(4,-3)=(1,-11)

  5. 6

    e1(0,-1)(0,-1)(0,-2)(0,-2). e2e1(3,0)(3,0)(-3,0).

    Να συμπεράνετε ότι f(x,y)=(-3y,-2x).

4.2

  1. 1

    Αφού

    A=[120a01-1b102c][10-2a-2b01-1b102c-a+2b],

    έπεται ότι (1,0,1),(2,1,0) είναι βάση για την Imf. Σημειώστε επίσης ότι η Imf είναι το επίπεδο c-a+2b=0 στον 3.

  2. 3

    Μία βάση για τον V είναι το σύνολο {(1,-1,0),(0,1,-1)} . Σύμφωνα με τον Πίνακα 4.2.1.;iv, η γραμμική συνάρτηση f:2V ,με f(e1)=(1,-1,0), f(e2)=(0,1,-1) είναι ισομορφισμός. Παρατηρείστε ότι f(x,y)=f(xe1+ye2)=(x,-x+y,-y) και ότι o πίνακας της συνάρτησης ως προς τις δυο αυτές βάσεις είναι o μοναδιαίος.

  3. 4

    Όπως στην προηγούμενη άσκηση. An v1=(1,-1,0) και v2=(0,1,-1) τότε f:V2, v1e1, v2e2 είναι ισομορφισμός. Επομένως av1+bv2(a,b).

4.3

  1. 1
    SDB=[1001130031001111],SBD=18[0-13003-10-8-31881-30].
  2. 2

    f(x,y)=(5x-y,-2x).

  3. 3

    f(x,y,z)=(x,x-y-z,y),f-1(x,y,z)=(x,z,x-y-z).

5.1

  1. 1

    ϕ(v)=-v,v2 . Επομένως, η ϕ έχει την ιδιοτιμή λ=-1 και κάθε v2,v(0,0) είναι ιδιοδιάνυσμα της ϕ.

  2. 2

    H ϕ έχει δύο ιδιοτιμές, ±1. Για το λ=-1, τα ιδιοδιανύσματα είναι της μορφής (x,0,z). Για το λ=1 τα ιδιοδιάνυσματα είναι της μορφής (0,y,0).

  3. 3
    1. (a)

      Για λ1=5, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του v1=(1,1).

      Για λ2=-1, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του v2=(1,-12).

    2. (b)

      Για λ1=i3-12, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του (1,i3-12,-i3+12).

      Για λ2=-i3+12, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του (1,-i3+12,i3-12).

      Για λ3=1, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του v3=(1,1,1).

  4. 4
    1. (a)

      Για λ1=3 , τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του (1,1,-2).

      Για λ2=2, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του (1,0,0).

    2. (b)

      Για λ1=2, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του (1,2).

      Για λ2=-1, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του (1,12).

    3. (c)

      Για λ1=0, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του (-i,1).

      Για λ2=2, τα ιδιοδιανύσματα είναι πολλαπλάσια του (i,1).

  5. 5
    AX=λX(A+kI)X=(λ+k)X.

    Για να δείξετε ότι AmX=λmX, χρησιμοποιείστε επαγωγή.

  6. 6

    Να χρησιμοποιήσετε την προηγούμενη άσκηση για να δείξετε ότι Av=λv(3Α2-Α+2Ι)v=(λ2-λ+2)v

5.2

  1. 1

    Να κάνετε χρήση της σχέσης της ορίζουσας και του ίχνους ενός πίνακα για να δείξετε ότι οι άλλες δύο ιδιοτιμές είναι οι ±2i.

  2. 2

    V3={t(1,1,-2):t}, V2={t(1,0,0):t}.

  3. 3

    Αν B=S-1AS, τότε det(B-xIn)=det(A-xIn). Επομένως έχουν τον ίδιο σταθερό όρο, δηλ. det(B)=det(A). Ομοίως, έχουν τον ίδιο συντελεστή για τον όρο xn-1 και Tr(B)=Tr(A)

  4. 4

    H αλγεβρική πολλαπλότητα της ιδιοτιμής 1, είναι 3 ενώ η γεωμετρική της πολλαπλότητα είναι ίση με 1 . H αλγεβρική πολλαπλότητα των άλλων ιδιοτιμών είναι 1, άρα και η γεωμετρική πολλαπλότητά τους είναι 1.

5.3

  1. 1

    Ναι.

  2. 2

    Ναι.

  3. 3

    ab

  4. 4

    OA δεν διαγωνιοποιείται.

  5. 5

    O A είναι διαγωνιοποιήσιμος.

  6. 6

    O A είναι 4×4 πίνακα. Αφού det(A)=4, έπεται ότι rank(A)=4 . Από το Θεώρημα των Cayley-Hamilton προκύπτει ότι A-1=-14(A3-2A2+I).

  7. 7

    A-1=-112(-A2-2A+7I3) και A4=11A2-2A-24I3.

  8. 8

    Υπάρχουν δύο μορφές για τα μπλοκ του Jordan για την ιδιοτιμή 3 και τρεις μορφές για τα μπλοκ του Jordan για την ιδιοτιμή 1. Συνολικά, υπάρχουν 6 συνδυασμοί.

5.4

  1. 1

    v=30, 3v=330, 15v=305.

  2. 2

    Να αναπτύξετε το εσωτερικό γινόμενο u+v,u+v και να παρατηρήσετε ότι u,v=0.

  3. 3

    Παρατηρείστε ότι ATA είναι διαγώνιος πίνακας, όπου A=[v1v2v3] και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσετε την Πρόταση 4.4.7.

  4. 4

    AT(AT)T=ATA=In.

  5. 5
    D=[6004],P=12[111-1].
  6. 6

    O 3×3 πίνακας έχει τρεις διακριτές ιδιοτιμές ( 1,2,7) και είναι διαγωνιοποιήσιμος.

  7. 8

    Να παρατηρήσετε ότι (1/2,1/2)1, άρα δεν υπάρχει ορθογώνιος A1. Για τον A2, να δείξετε πρώτα ότι a=±15/4.

  8. 9

    Να επιβεβαιώσετε ότι (-1,0,i) είναι ορθογώνιο ως προς το (1,0,i). Στη συνέχεια, για να βρείτε διάνυσμα (a,b,c)3, ορθογώνιο προς τα άλλα δύο, να λύσετε το σύστημα a-ic=0, -a-ic=0.

  9. 11

    Να θέσετε w=h(v) και να συμπεράνετε ότι h(v)=𝟎.

5.5

  1. 1

    Αν A είναι o πίνακας της ϕ ως προς την κανονική βάση του 3, τότε AT είναι o πίνακας της ϕ* ως προς την κανονική βάση του 3. Αφού

    A=[120111-110]AT=[11-1211010]ϕ*(x,y,z)=(x+y-z,2x+y+z,y).
  2. 5

    Αν Xnull(A), τότε AX=0 και επομένως ATAX=0, δηλ. Xnull(ATA). Αντίστροφα, an Xnull(ATA), θα δείξουμε ότι Xnull(A). Έστω Y=AX. Τότε

    Y,Y=AX,AX=X,ATAX=X,𝟎=0

    και επομένως Y=0, δηλ. Ynull(A). To τελικό συμπέρασμα για τις βαθμίδες των πινάκων προκύπτει από το Θεώρημα 3.4.3.

  3. 3

    Av,Av=λv,λvv,ATAv=λ2v,vv,v=λ2v,v. Αφού v,v0, έπεται ότι λ=±1.

  4. 4

    Σύμφωνα με το Θεώρημα 5.5.5, αρκεί A=AT. Έτσι, η πρώτη στήλη του A είναι απόλυτα καθορισμένη. Για παράδειγμα, μπορείτε να επιλέξετε τον A να είναι o πίνακας

    A=[123246360].
  5. 6

    Αρκεί A=AT¯. Για παράδειγμα, μπορείτε να επιλέξετε τον A να είναι o πίνακας

    A=[11+3i1-3i0].

6.1

  1. 1

    projv1(v)=3a+b-c11v1, projv2(v)=a-2b+c6v2, projv3(v)=a+4b+7c66v3.

    Για τα υπόλοιπα ερωτήματα, παρατηρούμε ότι η βάση B είναι ορθογώνια. Μπορούμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε την Έκφραση 6.1.2.1. Επομένως, an U=<v1,v2>, τότε projU(v)=projv1(v)+projv2(v) και v=proj3(v)=projv1(v)+projv2(v)+projv3(v).

  2. 2

    projv1u=925v1. Για τα υπόλοιπα ερωτήματα, προχωρήστε όπως στην Άσκηση 1.

  3. 3

    H ορθογώνια βάση που προκύπτει με την εφαρμογή του Αλγορίθμου 6.1.1, παραλλαγή ;i είναι η (u1,(5,2,-5),(-1,5,1)).

  4. 4

    Να βρείτε πρώτα μία ορθογώνια βάση για τον U ή να εφαρμόσετε τον Αλγόριθμο 6.1.2. projU(v)=15(-4,-1,2,-3).

  5. 5

    Να βρείτε πρώτα μία ορθογώνια βάση για τον U ή να εφαρμόσετε τον Αλγόριθμο 6.1.2. Αφού (3,3,4)-projU(3,3,4)=13(2,2,-2), η ζητούμενη απόσταση είναι (23)/3.

6.2

  1. 1

    Οι ιδιοτιμές του A είναι οι 1,i,0. Επομένως o A είναι διαγωνιοποιήσιμος και υπάρχει D διαγώνιος έτσι ώστε A=SDS-1. Συνεπώς A100=SD100S-1 και

    D100=[100010000].

    Να βρείτε τους πίνακες S και S-1 και να πολλαπλασιάσετε τους τρεις αυτούς πίνακες.

  2. 2

    Όπως στο πρώτο μέρος της απόδειξης του Θεωρήματος 6.2.3, να χρησιμοποιήσετε ότι

    T(v)=i=1nv,eiT(ei), για κάθε vn.
  3. 3

    f(x,y)=(-2y+2,x+1).

  4. 4

    Αφού η μία ιδιοτιμή είναι το 1 και η άλλη ιδιοτιμή έχει απόλυτη τιμή μικρότερη του 1, το σύστημα θα ισορροπήσει.

  5. 6

    f1=e3x, f2=e3x-2e2x, f3=2e2x-e3x.

  6. 7

    H καμπύλη είναι υπερβολή.

  7. 8

    (1/6,0,1/3).

  8. 9

    H ζητούμενη ευθεία είναι y=-12+75.