Με άλλα λόγια, το είναι υπογράφημα του αν μπορούμε να το πάρουμε από το αφαιρώντας κάποιες κορυφές και κάποιες ακμές. Εννοείται εδώ ότι αν αποφασίσουμε να αφαιρέσουμε από το μια κορυφή αυτόματα διαγράφουμε και όλες τις ακμές που περιέχουν την , μια και δεν έχουν πλέον «νόημα».
Υπόδειξη: Για το πρώτο ερώτημα, αφού υπάρχουν όλες οι δυνατές ακμές τότε για να καθορίσουμε μια ακμή αρκεί να προσδιορίσουμε το ζεύγος των κορυφών της. Για το δεύτερο ερώτημα, για να καθοριστεί ένα υπογράφημα πρέπει (α) να καθορίσουμε ποιο θα είναι το σύνολο των κορυφών του (ένα οποιοδήποτε υποσύνολο του ) και (β) αφού προσδιορίσουμε το ποιες είναι οι κορυφές του υπογραφήματος θα πρέπει να αποφασίσουμε το ποιες είναι οι ακμές του. Το πλήθος των επιλογών στο (β) εξαρτάται προφανώς από το πόσες κορυφές επιλέξαμε στο (α). Π.χ. αν στο βήμα (α) επιλέξαμε 5 κορυφές στο βήμα (β) έχουμε να διαλέξουμε ένα οποιοδήποτε υποσύνολο όλων των δυνατών ακμών, των οποίων το πλήθος είναι .
Έτσι, η απάντηση στο τελευταίο είναι ένα άθροισμα (για όλα τα , όπου συμβολίζει το πόσες κορυφές επιλέξαμε στο βήμα (α)) που μάλλον δεν απλοποιείται.
Μια ειδική κατηγορία υπογραφημάτων είναι τα λεγόμενα επαγόμενα υπογραφήματα, τα οποία προκύπτουν από ένα γράφημα διαγράφοντας απλώς ορισμένες κορυφές και χωρίς περιττές διαγραφές ακμών.
Δείτε το Σχήμα 5.11 για παράδειγμα.
Στο Σχήμα 5.10 το γράφημα δεξιά δεν είναι επαγόμενο υπογράφημα αφού λείπουν οι ακμές και . Αν τις προσθέσουμε σε αυτό τότε γίνεται το υπογράφημα του αριστερού γραφήματος που επάγεται από το σύνολο κορυφών .
Υπόδειξη: Για ένα δεδομένο γράφημα ένα επαγόμενο υπογράφημά του είναι πλήρως καθορισμένο αν καθορίσουμε το ποιες είναι οι κορυφές του που το επάγουν (σύνολο στον Ορισμό 5.5).
Με άλλα λόγια, δυο γραφήματα λέγονται ισόμορφα αν μπορούμε να αντιστοιχίσουμε τις κορυφές τους 1-1 με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρείται η συνδεσμολογία.
Δείτε το Σχήμα 5.12 για παράδειγμα.
Η απεικόνιση (που ονομάζεται ισομορφισμός) δεν είναι μοναδικά καθορισμένη και ούτε είναι συνήθως προφανής η ύπαρξή της. Π.χ. η απεικόνιση από το γράφημα του Σχήματος 5.16 στο γράφημα του Σχήματος 6.1 που έχει
Οσον αφορά τη θεωρία γραφημάτων, δύο ισόμορφα γραφήματα συνήθως δεν τα ξεχωρίζουμε μεταξύ τους. Π.χ. θα θεωρούμε ένα γράφημα υπογράφημα ενός γραφήματος αν το είναι ισόμορφο με κάποιο υπογράφημα του . Ετσι το γράφημα
Υπόδειξη: 5 κορυφές ορίζουν ακμές, άρα το γράφημα αυτό και το συμπληρωματικό του, αφού είναι ισόμορφα, θα έχουνε τον ίδιο αριθμό ακμών, δηλ. 5 ακμές το καθένα.
Δείτε το Σχήμα 5.15.
Το να αποφασίσει κανείς ότι δύο γραφήματα είναι ισόμορφα απαιτεί συνήθως αρκετή δουλειά, μια και, κατ' αρχήν τουλάχιστον, πρέπει να εξετάσει κάθε μια από τις δυνατές συναρτήσεις που απεικονίζουν τις κορυφές του ενός γραφήματος στις κορυφές ενός άλλου και να ελέγξει αν είναι ισομορφισμός. Όμως πολλές φορές μπορεί κανείς να αποφανθεί ότι δύο γραφήματα δεν είναι ισόμορφα χρησιμοποιώντας κάποια απλά κριτήρια, όπως αυτά της Άσκησης 5.19.
Mihalis Kolountzakis 2015-11-28