4 Πρόβλημα δύο σημείων: Πεπερασμένα Στοιχεία

4.3 Μέθοδος πεπερασμένων στοιχείων για ομογενείς συνοριακές συνθήκες Neumann

Σε αυτήν την παράγραφο θα θεωρήσουμε και πάλι το πρόβλημα δύο σημειών (4.1) αλλά με ομογενείς συνοριακές συνθήκες Neumann, δηλαδή

-u′′(x)+q(x)u(x)=f(x), για x(a,b),με u(a)=u(b)=0. (4.37)

Για να διασφαλίσουμε τη μοναδικότητα της λύσης του συγκεκριμένου προβλήματος θα υποθέσουμε ότι qmin=minx[a,b]q(x)>0. Συμβολίζουμε τώρα με V~ τον υπόχωρο του C[a,b],

V~={vC[a,b]:v είναι κατά τμήματα συνεχώς παραγωγίσιμη}, (4.38)

οι οποίες σε αντίθεση με τον V στην (4.4), δεν μηδενίζονται αναγκαστικά στα άκρα του [a,b]. Η ανάλογη με την (4.20) μεταβολική μορφή του προβλήματος (4.37), είναι

a(u,v)=(f,v),vV~. (4.39)

Στη συνέχεια θεωρούμε και πάλι έναν διαμερισμό του [a,b], a=x0<x1<<xN+1=b και συμβολίζουμε με V~h τον χώρο των συνεχών κατά τμήματα γραμμικών συναρτήσεων,

V~h={χC[a,b]:χ|[xj,xj+1]1},

όπου h=maxj(xj+1-xj). Μια βάση του V~h αποτελείται από τις συναρτήσεις {ϕi}i=0N+1, όπου οι συναρτήσεις ϕi, 1iN, είναι αυτές που ορίστηκαν στη σχέση (4.15) και οι ϕ0, ϕN+1 ορίζονται ως

ϕ0(x0) =1,ϕ0(xj)=0,j0,
ϕN+1(xN+1) =1,ϕN+1(xj)=0,jN+1.

Επομένως, dimV~h=N+2. Θεωρούμε τώρα το ακόλουθο πρόβλημα: Ζητείται uhV~h, τέτοια ώστε

a(uh,χ)=(f,χ),χV~h. (4.40)

Παρόμοια, όπως και στην προηγούμενη παράγραφο, μπορούμε να γράψουμε το (4.40) ισοδύναμα ως ένα γραμμικό σύστημα,

Ac=F,

όπου ο A είναι ένας (N+2)×(N+2) συμμετρικός, θετικά ορισμένος, τριδιαγώνιος πίνακας, με στοιχεία Aij=a(ϕj,ϕi), i,j=0,,N+1, F=((f,ϕ0),,(f,ϕN+1))T και c=(c0,,cN+1)T, όπου uh=j=0N+1cjϕj.

Για τη λύση uhVh του (4.40) μπορούμε να δείξουμε το ακόλουθο θεώρημα, βλ. π.χ. (Ακρίβης και Δουγαλής, (2013), Ακρίβης και Δουγαλής, (2005)).

Θεώρημα 4.3.

Έστω uC2[a,b] η λύση του προβλήματος (4.37) και uhV~h η λύση του μεταβολικού προβλήματος (4.40). Τότε υπάρχει σταθερά C, ανεξάρτητη των u και h, τέτοια ώστε

u-uh+hu-uhCh2u′′. (4.41)